CHAPTER 2 : Thrilling
เช้าวันสอบที่สดใส Hyde ทำข้อสอบได้ไม่มีปัญหาเพราะเขาตั้งใจเรียนเสมอ หลังสอบเสร็จเขาก็ไปทำงานพิเศษต่อ วันนี้วันพุธก็ร้านเบเกอรี่หน้าสถานีสินะ จ. - อ. เขาทำที่ร้านสะดวกซื้อ พ. - พฤ. ทำที่ร้านเบเกอรี่ ศ. - ส. ที่ร้านขายเครื่องดนตรี ร้านที่เขาชอบที่สุด ส่วนวันอา. เป็นวันพักผ่อนของเขา วันนี้ทำงานไปใจก็จดจ่ออยู่กับนาฬิกาที่ผนังร้าน เร่งเวลาให้ผ่านไปเร็ว ๆ เพื่อจะได้รีบไปฟัง 'คอนเสิร์ต' ของคุณ Yuu นึกแล้วก็ยังฉุน Tet จังไม่หาย ถ้าเมื่อวานไม่โทรมาขัดจังหวะก็คงได้ฟังเรื่องของคุณ Yuu มากกว่านี้แล้ว แต่ก็ต้องขอบคุณ Tet จังล่ะนะ ถ้าไม่โทรมาบอกเรื่องสอบเขาคงลืมไปแล้วเหมือนกัน แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เลิกงานแล้ว Hyde กล่าวลาเพื่อนร่วมงานและหัวหน้า แล้วรีบวิ่งออกจากร้านจนลืมหยิบเสื้อกันหนาวในล็อกเกอร์มาด้วย แต่ช่างเถอะ เขารีบรุดไปยังที่ ๆ อยากไปที่สุดในตอนนี้ หัวใจพองโตจากเรื่องที่ได้ฟังเมื่อคืน แม้จะน้อยนิดก็ตาม 'ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้นะ' รู้สึกตัวอีกครั้งก็มายืนอยู่ตรงข้ามกับหน้าต่างไม้ฉลุบานสวยนั่นซะแล้ว เขามองขึ้นไปนึกเอะใจว่าทำไมเงียบนัก ไฟก็ไม่เปิด ก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง อา วันนี้เขามาเร็วไปตั้ง 15 นาทีแน่ะ Hyde หายใจหอบเหนื่อย ปล่อยให้ควันสีขาวลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ แก้มนิ่มเป็นสีชมพูจาง ๆ จากความหนาวและความเหนื่อยปนกัน มือเล็ก ๆ ถูกันไปมาเพื่อให้ความอบอุ่นแก่กันและกัน แย่จังที่เขาลืมเสื้อกันหนาวไว้ที่ร้าน แต่ความรู้สึกวันนี้ช่างคล้ายกับวันนั้นมากเหลือเกิน คอนเสิร์ตของคุณ Yuu จะเริ่มประมาณ 2 ทุ่มเกือบทุกวันทำให้ตอนนี้เขามีเวลาทบทวนเหตุการณ์ในช่วงที่ผ่านมานั้นอีกครั้ง นับตั้งแต่วันนั้นวันที่เขาไม่เคยลืมความประทับใจที่มีต่อเสียงไวโอลินของคุณ Yuu เขาก็มาเฝ้าข้างหน้าต่างนี่แทบทุกคืน แต่ก็ใช่ว่าจะสมหวังทุกครั้ง เพราะคุณ Yuu ไม่ได้เล่นไวโอลินทุกคืนซักหน่อย ถึงแม้จะเล่นบ่อยก็เถอะ วันไหนได้ฟังเขาก็จะรู้สึกอิ่มเอิบมีความสุขเหมือนจะลอยได้ แต่ถ้าวันไหนคุณ Yuu ไม่ได้เล่น เขาก็ต้องเดินคอตกกลับบ้านไป คิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที แต่เอาเถอะ ขอแค่เขาได้ฟังเพลงของคุณ Yuu อยู่ตรงนี้ตลอดไป ต่อให้ต้องเป็นบ้าเป็นบออะไรเขาก็ยอม
ไฟดวงเดิมจากหน้าต่างสวยบานเดิมส่องแสงอบอุ่นลงมาแล้ว เห็นเงาของคุณ Yuu กำลังเริ่มบรรเลงบทเพลงอ่อนหวานไพเราะสมกับที่เขาทนหนาวเฝ้ารอ ความรู้สึกของเขาตอนนี้มีเพียงตัวเขาและคุณ Yuu เท่านั้น กำแพงสีขาวและต้นไม้หายไปในมโนภาพ ขณะที่เขาฟังเพลินอยู่ก็เกิดอาการคัดจมูกอย่างแรง คงเป็นเพราะอากาศหนาว ก่อนจะทันตั้งตัว เขาก็จามออกมาอย่างยั้งไม่อยู่
"ฮะ..ฮัดเช้ย! ฮัดเช้ย!!"
เสียงไวโอลินหยุดกึก (หวา ตายแล้ว เบิ้ลซะด้วย ><": Hyde)
"ใครน่ะ! ใครอยู่ตรงนั้น!"
เสียงเข้มดังจากกรอบหน้าต่างไม้ฉลุ Hyde ตกใจรีบวิ่งเข้าชิดกำแพงอาศัยต้นไม้ริมรั้วเพื่อพลางตา คุณ Yuu อาจคิดว่าแค่คนเดินผ่านแล้วเดี๋ยวคงเล่นต่อ แต่เงียบ เอ๊ะ หรือเสียอารมณ์เลยเลิกเล่น Hyde รู้สึกไม่ค่อยดี เขาก้าวขาเตรียมวิ่งกลับบ้าน
ฉับพลันข้อมือเล็ก ๆ ข้างหนึ่งของเขาก็ถูกดึงไว้อย่างแรงด้วยมือที่แข็งแกร่งราวกับคีม
"จะไปไหน "
เสียงเข่นเขี้ยวนั่นทำให้ Hyde ตกใจแทบสิ้นสติ 'เสียง เสียงคุณ Yuu' เขาจำได้จากประโยคแรกที่ได้ยินเมื่อกี้
"ปละ ปล่อยผมเถอะ เจ็บ"
Hyde พูดไม่กล้าหันไปดู หัวใจเต้นแรง เขาสะบัดอย่างแรงจนหลุดพร้อม ๆ กับที่ Sugizo เองก็สะดุ้งกับความเย็นเฉียบของมือเล็กนั่น เขายืนเซ่ออยู่นานเมื่อร่างเล็กวิ่งหายลับไปในความมืด เขายืนอยู่สักพักก็ถอนหายใจเฮือกแล้วเดินเข้าบ้านอย่างเหม่อลอย มือของเขายังหลงเหลือความเย็นที่ถ่ายผ่านจากมือเล็กนั่นอยู่เลย เขากำมันหลวม ๆ แล้วมองดูมือตัวเอง 'คราวหน้าฉันจะไม่ปล่อยให้นายหนีฉันไปแบบนี้อีกแล้ว'
ส่วน Hyde ที่วิ่งหนี Sugizo มาด้วยความตกใจก็ยังคงได้ยินเสียงของ Sugizo ดังก้องอยู่ในหู ความตื่นเต้นกับความตกใจที่ได้ยินเสียง Sugizo เป็นครั้งแรกมีเท่า ๆ กันใจเขาเต้นไม่เป็นส่ำจากเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่ทำไมนะ เสียงฟังไม่เห็นอ่อนโยนเหมือนที่คิดไว้เลย ไหน Ryu จังบอกว่าเขาอัธยาศัยดีไง แต่อย่างว่าแหละเขาแอบไปด้อม ๆ มอง ๆ ยามวิกาลแบบนั้นเป็นใครเขาก็คงไม่พูดดีด้วย Hyde ค่อยหายเหนื่อยเมื่อมาถึงห้อง แต่..ขาเล็ก ๆ ของเขาสั่นระริก ตัวเขาก็สั่นสะท้านและรู้สึกหนาวยะเยือก อา..สงสัยจะเป็นหวัดแน่แล้ว หลังจากอาบน้ำกินข้าวและกินยาแก้ไข้ เขาก็นอนห่มผ้านวมผืนหนาเตรียมจะหลับ แต่แล้วเหมือนมีอะไรสะกิดใจ เขาเผลอลูบคลำข้อมือข้างที่ถูก Sugizo บีบไว้และมองมันอย่างเหม่อลอย ความร้อนผ่าวจากมือใหญ่แข็งแรงนั่นยังคงหลงเหลือรอยสัมผัสอยู่ เขาเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อนและพิษไข้
เช้าของอีกวันและอีกวัน Hyde ลุกไม่ขึ้น เขาต้องขาดเรียน 2 วันและโทรไปลางานพิเศษ Sakura เองก็ไม่ได้ไปเรียนแล้วก็ไม่ได้กลับไปที่ห้องเลยตั้งแต่วันนั้นเพราะไปค้างบ้านเพื่อนที่เล่นดนตรีด้วยกันจึงไม่รู้ว่า Hyde ไม่สบาย Ryuichi จึงมาคอยช่วยดูแลเฝ้าไข้ตลอด ช่วงเย็น Tetsu กับ Ken ก็มาเยี่ยมไข้และติววิชาเรียนให้ทั้ง 2 วัน อา ไม่ได้ฟังเพลงคุณ Yuu ตั้ง 2 วันแน่ะ (ยังห่วงอีก)
วันนี้วันเสาร์ เป็นเช้าที่สดใส เขาหายไข้แล้วและไปทำงานพิเศษที่ร้านขายเครื่องดนตรีได้เต็มวันเหมือนเคย
"อ้าว ว่าไง Haido จัง เป็นไงบ้างล่ะ หายดีแล้วเหรอ"
เจ้าของร้านท่าทางใจดีกล่าวทักทายอย่างเบิกบาน แล้วถามไถ่อาการด้วยความเป็นห่วง
"หายดีแล้วครับคุณ Shinya ต้องขอโทษนะครับที่ลางานไปวันนึง"
"ฮึ้ย! ไม่เป็นไรหรอกน่า จะลาไปเที่ยวพักผ่อนบ้างก็ได้นะ ฉันยังแวบไปเที่ยวบ่อย ๆ เลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ"
ทั้งสองหัวเราะแจ่มใส แล้ว Hyde ก็สะดุดความคิดที่ว่าร้านนี้ขายเครื่องดนตรี คุณ Yuu จะเคยมาที่นี่รึเปล่านะ
"เอ่อ..คุณ Shinya ครับ คุณ Shinya รู้จัก เอ่อ..คุณ Yuu มั้ยครับ"
เขาโพล่งถามออกไป ใจเต้นตึกตักกับคำตอบที่ได้รับ
"โฮ่ย! เจ้า Yuu เหรอ ซี้กันเลย เจ้านั่นน่ะรู้จักกับเจ้า Ryu ด้วยนะ แต่ก่อนก็มาที่ร้านบ่อยแต่เดี๋ยวนี้นาน ๆ ทีน่ะ ถามทำไมเหรอ Haido จัง อ๊ะ! หรือว่ามันรังแกเธอ"
Shinya ถาม สีหน้าไม่รู้จะเรียกว่าจริงจังรึเปล่า Hyde ปฏิเสธและหัวเราะเบา ๆ 'ถ้าเขาเป็นเพื่อนกับคุณ Shinya แล้วก็ Ryu จังก็แสดงว่าเขาก็ไม่ใช่คนไม่ดีสินะ'
เขาไม่ถามอะไรต่อ เพราะรู้สึกพอใจกับคำตอบที่ได้รับ อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าถ้าทำงานพิเศษที่นี่สักวันเขาคงได้พบกับคุณ Yuu เขาจะหน้าตาเป็นไงน้า? Hyde คิดไปก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวเมื่อจินตนาการถึงใบหน้าของ Sugizo วันนี้ Hyde ทำงานด้วยอารมณ์แจ่มใสทั้งวัน โดยไม่รู้เลยว่าการพบกันของพวกเขาจะรวดเร็วเกิดคาดคิด